‘Delen is essentieel voor een mens’ hebben we gezien in mijn vorige blogs.
Dit is op persoonlijk vlak.
Maar dit kan ook in een groter verband bekeken worden.
Maatschappij
Een maatschappij ontstaat door een gemeenschappelijke deler of door ‘samen delen’.
Wanneer je een groep mensen bij elkaar zet die elkaar niet kennen en niets met elkaar delen dan heb je geen eenheid.
Zet een groep mensen bij elkaar met een gezamenlijke deler en er ontstaat een verbinding.
Hoe groter de gezamenlijke deler, hoe hechter de community gaat zijn.
Tenminste, ik heb er geen onderzoek op gedaan, maar ik heb toch wel sterk de indruk dat dit zo is.
Een maatschappij ontstaat en creëert zijn eigen taal, cultuur, omgangsvormen, meningen, normen en waarden etc.
Ontwricht
Maar wat gebeurt er wanneer men deze weghaalt?
Dan creëer je losse individuen.
Een groep mensen die los van elkaar staan.
En dan ontstaat er een roep die dan gaat aanzwellen; ‘ik ben alleen, mens waar ben je?’.
Dit zal zich gaan uiten op verschillende manieren – afhankelijk van de individu en zijn opgebouwde ervaring en karakter. De een zal actief op een ander mens afstappen en connectie zoeken. Een ander zal zich terug trekken naar binnen toe en nog eenzamer worden. Weer een ander zal door gedrag de aandacht trekken – hetzij door lollig te doen hetzij irriterend. Weer een ander zal uit frustratie destructief gedrag kunnen gaan vertonen.
Een eenheid ontstaat vanuit het delen. En als dit wegvalt is het wachten op de roep die zal gaan klinken – ‘Ik ben alleen, mens, waar ben je?’
Eenzaamheid tegenover ‘het goddelijke’
Een maatschappij die steeds individualistischer wordt zal ook steeds eenzamer worden. Dit kun je tegengaan door te gaan delen. Delen van je rijkdom. Delen van je gedachten. Delen van je tijd en aandacht. Maar omgekeerd is het ook nodig, dat je kunt gaan ontvangen. Dat een ander jou aandacht en tijd geeft of de nodige boodschappen of nog weer iets anders. Het gaat om de balans. Mag ik jou – dan mag jij mij… Niet dat er een precieze balans moet zijn, maar wel een rechtvaardige balans. Tenminste – in horizontale relaties. Dit geld niet helemaal voor verticale relaties als ouder – kind of leerkracht -leerling of coach – client relaties.
Herken je de roepstem bij jezelf?
Merk je, wanneer je bij jezelf te rade gaat, diep van binnen deze roep ook?
Voel jij je veilig om deze roep te uiten bij iemand in je naaste kring? Dit verlangen te delen met anderen? Door het te delen geef je, maar mag je op datzelfde moment ook ontvangen. Kijk wie veilig voelt voor jou. Iemand die je goed kent. Bij iemand waarbij je al andere positieve ervaringen hebt opgedaan.
Het niet aan de slag gaan met die stem vanbinnen kan schadelijk zijn – het zit namelijk in je verankerd. Doe je dit niet, dan ga je weg bij jezelf. Dan kun jij jezelf beschadigen en jezelf in de eenzaamheid zetten. Het is niet voor niets in de schepping ingelegd. Delen is iets goddelijks!
