Ik schrijf een vijfdelige blogserie. Deze gaat eerst over vier type mensen en de vijfde geeft een verdieping a.d.h.v. de bijbel. Dit komt vanuit een gelijkenis die Jezus geeft waarbij die type mensen naar voren komen en wat het gevolg is. Hieronder de eerste blog van deze serie.
Een mens in het verleden – deel I
Misschien ken jij ze ook wel. Bepaalde mensen die, wanneer je ze spreekt, ze vooral in het verleden lijken te leven. Dat jij het eigenlijk irritant vindt, maar ook knap, dat ze bij elk gesprek het weer voor elkaar krijgen om jouw verhaal te verplaatsen naar hun verhaal. En dan een verhaal over wat ze ooit hebben meegemaakt met het onderwerp waar jij het over had.
Je vertelt bijvoorbeeld over je hobby, hoe jij iets gedaan hebt, en voilà, zij hebben ook wel eens zoiets gedaan en vertellen er uitgebreid over.
Je vraagt je regelmatig af hoe hun dat toch lukt en hoe je dit had kunnen voorkomen dat jouw verhaal, iemands anders verhaal werd. De mensen die dit doen komen hierdoor wat sociaal onhandig over.
Het voelt ergens niet prettig. Want wat gebeurt er?
De focus wordt verlegd. De focus van jou, dat jij in het middelpunt staat, wordt ineens verplaatst naar de persoon die het gesprek overneemt. De aandacht die er even voor jou was wordt verlegt naar de ander. En ze hebben vaak ook een goed geheugen, kunnen dan data of plaatsen of wat ook maar goed herinneren. Maakt niet uit hoelang geleden, zij weten het vaak precies te vertellen. Ideaal als je eens iets moet nakijken of wanneer je in het bedrijf wilt weten hoe iets in verleden tot stand gekomen is.
Waarom doet iemand zo?
Waarom doet iemand zo? Wat maakt dat dit gebeurt?
Dit kan te maken hebben met zijn of haar ontwikkeling naar volwassenheid. Ook kan er sprake zijn van pijnpunten of stress in zijn of haar leven. Er wordt van binnen iets getriggerd waarop ze dan reageren. Maar ze zijn zich er vaak niet zo bewust van wat ze doen. Meestal gebeurt het onbewust. Ze zoeken verbinding door zichzelf en hun verhaal te verbinden aan jouw verhaal. Vaak zijn het mensen die ergens tekort hebben opgelopen. Hun focus is namelijk ik-gericht. Ze zijn niet goed in staat om ander-gericht te zijn. Niet goed in staat om jouw verhaal bij jou laten en bij jouw gevoelens. Doordat ze ik-gericht zijn trekken ze jouw verhaal als het ware over zichzelf heen, ofwel, naar zichzelf toe.
Het kunnen mensen zijn met een laag zelfbeeld. Ze zijn in hun ontwikkeling niet helemaal volgroeit in hun zijnsloyalteit, waardoor ze de grens tussen zichzelf en de ander niet goed kunnen bewaken.
Door alles van zichzelf, zoals hobbies en gebeurtenissen, te koppelen aan het verhaal van iemand anders blijven ze leven in het verleden. Natuurlijk kun je op deze manier leuke verhalen te weten komen. Maar op lange termijn irriteert het mensen in hun omgeving dat ze hun verhaal en hun leven altijd weten te koppelen aan andermans verhaal. Het is als het ware het kapen van de aandacht. Dit geeft eigenlijk aan dat er een probleem is in hun leven. Ze kunnen bijvoorbeeld op zoek zijn naar bevestiging of erkenning. Of ze hebben in hun jeugd door omstandigheden niet naar volwassenheid kunnen doorgroeien en zijn hierin blijven steken. Wanneer iemand telkens zijn of haar geschiedenis tevoorschijn haalt en het gesprek als het ware kaapt kun je ervan uitgaan dat er dan een overlevingsmechanisme is aangezet. Of ook wel coping mechanisme of coping strategie genoemd. Dit zet je niet zomaar even uit. Dit gaat pas weg wanneer iemand in staat is te groeien in zijn of haar zijnsloyaliteit. Dit betekent pijnpunten opruimen en je ontwikkelen als mens.
Wat je kunt doen
Wanneer je zo iemand kent, dan kun je natuurlijk dit verhaal niet één op één over iemand heen leggen. Het komt heel nauw. Het is namelijk ook mogelijk dat deze persoon heeft geleerd zo te communiceren doordat zijn of haar ouders zo communiceren. Dit neem je als kind over, zonder dat je doorhebt dat dit niet altijd even prettig is. Dus dit schrijven kun je niet gebruiken om iemand te ‘diagnosticeren’. Wel kun je misschien door dit verhaal wat herkenning en erkenning voor jezelf uit halen. En de vraag wat je hiermee kan en wilt doen. Dit heeft alles te maken in welke positie je ten opzichte van die persoon staat. Is het je werknemer op het werk en merk je irritaties onder collega`s, dan zou je natuurlijk een gesprek kunnen aangaan met die persoon. Kijken of er hulp nodig is en dit ondersteunen. Is het je werkgever of manager kun je natuurlijk niet zomaar met dit verhaal bij hem of haar aankomen en zeggen dat hij of zij hulp nodig heeft. Wel kun je dan met meer medeleven en meer genade kijken naar die persoon. Je weet nu dat er wat speelt in zijn of haar leven en het best pittig kan hebben.
