In Nederland kennen we geen woestijn. Wel hebben we mooie zandverstuivingen. Ik kan je van harte aanbevelen om er eens door/langs heen te wandelen, dit is zeer de moeite waard!
Maar echte woestijn kennen we als Nederlanders niet. En ik denk dat wanneer wij, per ongeluk, tijdens een vakantie in een woestijn belanden we snel de hulpdiensten bellen om er weer uit gehaald te worden. De woestijn is gevaarlijk, leren we als kind al. Er is geen water en dat heb je wel nodig. Er zijn ook gevaarlijke dieren. Overdag is het er heel warm en `s nachts is het er heel koud. Nee, gauw daar weer uit weg…
Zo kijken we ook naar ons leven. Wanneer we voor ons gevoel in de woestijn van ons leven zitten, dan willen we zo snel mogelijk er weer uit komen. Het liefst de snelweg op, om eruit weg te komen. Want een woestijn is spannend, gevaarlijk, bedreigend…
Perspectief
Toch wil ik je uitnodigen dit met een ander perspectief te bekijken.
Er zijn mensen die in de woestijn leven. Nee, niet overleven, maar leven! Wij ervaren de woestijn niet als woonplek, maar zij wél.
Ik mocht eens in de woestijn zijn. Ik heb toen, met anderen, laat op de avond van een woestijnbewoner een korte les gekregen over het leven in de woestijn.
En het was interessant wat hij ons leerde. Over de dieren, maar ook over de mensen. Hij leerde ons voor wie we moesten uitkijken, vertrouwen en niet. Hij stelde ons de vraag: “voor wie moet je oppassen, een groep mensen of een eenling?” Nou, ik dacht natuurlijk, die groep mensen. Dat kunnen rovers zijn en je overvallen! Maar nee, hij gaf aan, de eenling. Want de eenling was uit een groep gestoten, er is iets met die persoon aan de hand. De groep heeft verbinding met elkaar en helpen elkaar.
Deze man legde ons óók uit dat water geen probleem was in die woestijn. Hij zei dat er genoeg plekken waren waar hij water wist te halen.. (Ik zag overdag géén enkele waterplek natuurlijk) Hij legde uit dat voedsel het probleem ook niet echt was… Maar wel de giftige dieren. Daar moest je voor uitkijken.
Wat kunnen wij hiervan leren? Moeten we nu allemaal een les bushcraft krijgen om in de woestijn te kunnen (over)leven? Nee, dat wil ik hier niet mee aandragen.
Wel wil ik je laten ervaren dat wanneer jij een woestijn periode in je leven ervaart je misschien eerst mag stil gaan staan en om je heen gaan kijken. Stel jezelf de volgende vragen:
- Waar ben ik eigenlijk?
- Waar wil ik naar toe?
- En hoe kom ik daar veilig aan? Waar haal ik datgene vandaan wat ik nodig heb om te overleven?
- Lééf! Vergeet ik dit niet?
Waar ben ik eigenlijk?
Sta eens stil. Is deze woestijn écht zo verschrikkelijk? Of is het mijn angst die zegt dat het hier zo verschrikkelijk is? Voel ik druk, onzekerheid in mijn huidige situatie waardoor ik het ervaar als woestijn? En zijn er dan helemaal geen mooie dingen te zien in die woestijn?
Waar wil ik naar toe?
Als mijn weg, waarop ik ga, mij in de woestijn doet komen, ga ik dan terug op die weg waardoor ik in de woestijn ben beland óf zoek ik vanuit de woestijn een weg die daar vandaan leidt? Die keuze heb je te maken, of je er bewust over nadenkt of gewoon doorgaat met wat je doet, die keuze maak je. Ga je gewoon door zoals altijd is dat een keuze, ook al ben je niet bewust van de keuze die je hebt gemaakt. Of kies je bewust om op zoek te gaan naar een andere weg die je van de woestijn weg leidt?
En hoe kom ik daar veilig aan? En waar haal ik datgene vandaan wat ik nodig heb om te overleven?
Ga je stug alleen voort op je weg of zoek je woestijnbewoners op die jou de weg kunnen wijzen? Zoek je mensen om je heen die jou kunnen voorzien van water en voedsel en jou behoeden voor gevaarlijke dieren? Zoek je een groep mensen die vertrouwd zijn met het leven in de woestijn die jou opnemen in de groep en jou op de juiste weg afzetten om weer verder te gaan?
Lééf! Vergeet ik dit niet?
En vergeet niet, de woestijn heeft ook heel mooie kanten! Het rijden op de kameel is al een belevenis op zich, hoe zo`n groot dier zich laat begeleiden en dienstbaar is aan jou, mens. Zijn rustige tred dat zo schud. Hij schudt zelf niet, maar zijn beweging schudt jou. Of wat dacht je van de vergezichten of een ontmoeting met lokale bewoners. Wat dacht je van de oases en alle dieren die je daar ziet en hoort! Er is zóveel te zien! Het zou jammer zijn dat je niet lééft in de woestijn… Dus focus niet alleen op de weg eruit, maar lééf je weg eruit!
Coaches
Coaches zijn eigenlijk woestijn bewoners. Velen hebben er jaren in gewoond en hebben de weg eruit gevonden en bewandeld. Iedere woestijn is anders. Een woestijn van burn-out is een andere woestijn dan die van verslaving… toch zijn er ook overeenkomsten, het zijn en blijven woestijnen. Soms heb je een specialist nodig van dat gebied, soms kan iemand je ook heel goed door de woestijn leiden waar deze niet in is geweest omdat hij of zij de principes van de woestijn kent.
Zo werkt de TotalBalance methode ook. Het is een algemeen handboek om door jouw woestijn heen te komen. Maar met elke coach wordt het tóch een andere reis. Elke coach heeft zijn eigen woestijn ervaring en de eigen wegen gevonden om er uit te komen. Maar ik denk dat iedere coach wél in de woestijn heeft gelééfd. We zijn er niet uit weggerend, we zijn er gaan zitten. Dit is het dus, de woestijn. We hebben het ons eigen gemaakt.
Persoonlijke ervaring
Ik heb de woestijn me eigen gemaakt. Ik heb jaren in de woestijn doorgebracht. Ja, het was er warm en koud tegelijkertijd. Soms zag ik dagen geen andere medewoestijnbewoners. Soms kwam ik bij een oase waar verkoeling, water, voedsel en ontmoeting vond. Maar nooit kon ik daar blijven, altijd weer stapte ik daar uit, want de oase was niet mijn eindbestemming. Er was een land dat groter was dan die kleine beschutte plek. Ik heb mensen gevraagd mee te lopen, andere woestijnbewoners advies en wijsheid gevraagd. Ik denk dat ik de weg heb gevonden die niet weer deze zelfde woestijn in loopt. Ik denk dat ik de weg gevonden heb richting een mooi, ver uitgestrekt paradijs. En ja, onderweg zal ik vast nog wel ergens op stuiten.. Maar dan ga ik weer op zoek naar mensen met ervaring op dat gebied. Hoe steek ik een rivier over? Hoe haal ik die boom van de weg? Maar ook kan ik zeggen dat ik de mooie dingen heb gezien in de woestijn en daarvoor ben ik dankbaar. De woestijn heeft me veel gebracht en geleerd toen ik er ging leven in plaats ervan uit weg te vluchten. Ik wil jou graag bemoedigen om te gaan léven in je woestijn.
Durf jij dit? Of….
In de woestijn red je het niet alleen… Ga jij op zoek naar mede woestijnbewoners?
Mag ik, als gids, met jou door de woestijn lopen?