In mijn vorige blog schreef ik hoe mijn man mij vasthoudend vindt. En ik dit even moest leren plaatsen. Dat ik dit terug zie in mijn moestuin. En hoe dit mij helpt in mijn werk als coach.
Maar dit is niet het hele verhaal.
Net als een munt twee zijden heeft, heeft een eigenschap vaak ook twee kanten.
Wanneer iemand alleen maar vasthoudend is dan wordt het een onprettige eigenschap. Mensen kunnen hier als persoon echt heel naar van worden. Altijd maar zijn of haar zin doordrijven is dan vaak het gevoel van anderen over die persoon.
Ik denk dat er een balans in mag zitten. Een balans in vasthoudend zijn en soms dingen loslaten. Dingen laten gaan. En juist die balans is belangrijk om een evenwichtig persoon te zijn.
Wanneer ik denk dat ik niet vasthoudend ben
Wanneer ik iets niet weet ben ik niet vasthoudend. Of wanneer ik weet dat iemand anders ergens meer verstand van heeft. Wanneer ik de gevolgen van iets niet kan overzien. Wanneer…
Neem nou natuur-, wis- en scheikunde, allerlei vragen op dat gebied laat ik graag over aan anderen om te beantwoorden. De basisvorming heb ik gehad en dat lukt nog wel. Maar wanneer het wat dieper gaat luister ik vooral naar een ander op dat gebied. Ik weet dat deze onderwerpen absoluut niet mijn talenten zijn. Gelukkig heb ik lieve mensen om mij heen die dit wél leuk, interessant vinden en goed beheersen. Ik ga dus met hen niet de discussie aan over dit soort punten, want ik weet dat ik hier het niet op ga ‘winnen’.
Hoewel, er was eens dat we aan tafel zaten en iedereen was het erover eens dat ik iets verkeerd had uitgerekend. En hoe ik het ook uitlegde over hoe ik het uitgerekend had, dachten ze dat ik het niet goed gedaan had. Toen wist ik, ik doe het anders dan hun, maar in dit specifieke geval wíst ik dat ik het goed had gedaan. Hoe zij de berekening deden begreep ik helemaal niet. Het heeft een kwartier geduurd, maar uiteindelijk begrepen ze hoe ik het had gedaan en dat ik idd het goed had gedaan. (Maar volgens hen natuurlijk op een heel rare manier 😉) En ja, toen was ik wél vasthoudend…
Maar over het algemeen laat ik dingen waarvan ik geen verstand heb graag over aan een specialist. Zo heb ik flyers laten maken door iemand die in de marketing is opgeleid. Zo heb ik iemand met interieur inzicht gevraagd mijn gesprekskamer in te delen. Zo heb ik een foto door een fotograaf laten maken voor op mijn website. Zo heb ik onze dochter gevraagd een hoofd te tekenen op papier voor een bepaalde opdracht die ik wel eens meegeef. Een client schoot hartelijk in de lach bij mijn getekend hoofd en onze dochter kan goed tekenen, dus dan is de vraag snel gesteld… Dus in vervolg krijg je een prachtige tekening van een hoofd bij die opdracht – ze heeft er meerdere gemaakt, je mag dan ook nog eens kiezen 😉
Balans in eigenschappen
Eigenschappen, zelfs de mooie, kunnen alleen mooi zijn wanneer ze in balans zijn met de rest van de eigenschappen. Het kan heel prettig zijn wanneer iemand heel rustig is bijvoorbeeld. Maar bij feestjes of in heel heftige situaties óók heel rustig reageren kan uit de toon vallen of zelfs irritant overkomen. Iemand kan heel enthousiast zijn, maar altijd overal enthousiast zijn is niet altijd passend. Bijvoorbeeld in een klas wanneer je een les probeert te volgen of bij een begrafenis. Een eigenschap wordt mooi wanneer er balans is tussen al die andere eigenschappen die je met je meedraagt.
Let maar eens op bij mensen om je heen. Mensen die niet prettig zijn in de omgang. Is er een eigenschap die erg de boventoon voert? En welke mensen je wel prettig vindt om mee om te gaan, zit er een balans in hun karakter waardoor ze prettig overkomen? Zit er én vuur in en tegelijkertijd óók rust? Zit er naast bijvoorbeeld vasthoudendheid ook het laten gaan en loslaten in die persoon? Zit naast enthousiasme ook de meer terughoudende eigenschap erin waardoor er gepast gereageerd wordt?
Kinderen
Een kind kan heel puur reageren – en een kind kent meer ups en downs. Het ene moment is het heel blij, het volgende moment huilt het en is het verdrietig. Het ene moment is het heel boos en het andere moment krijg je een dikke knuffel. Een kind dat altijd vlak reageert, altijd vlak doet voelt onprettig aan. Dan denk je al snel, er is wat.. Bij kinderen zie je dus duidelijker dat emoties samen het kind vormen, een altijd blij kind of een altijd verdrietig kind is, klopt voor je gevoel niet. Dit is natuurlijk ook zo bij volwassenen. Volwassenen mogen iets meer gebalanceerd zijn dan een kind, iets meer in evenwicht overkomen, maar een gebalanceerd persoon heeft wel beide kanten van een eigenschap nodig. Een tegenhanger zeg maar. De tegenhanger van vasthoudendheid is loslaten. De tegenhanger van enthousiasme is rustig zijn, de kalmte bewaren.
Er zijn tal van redenen dat iemand uit balans raakt. Soms is dit al vanuit de vroege jeugd ontstaan. Soms ligt er een trauma aan ten grondslag. En soms komt het door iets wat op later leeftijd gebeurt. Wat er kan gebeuren is dat iemand een bepaalde eigenschap enorm sterk ontwikkelt zónder de tegenhanger van die eigenschap waardoor deze persoon nogal dominant, aanwezig, vasthoudend etc kan overkomen. Vaak willen ze dit zelf helemaal niet. Dat is juist het verdrietige. Ik geloof dat alle mensen geliefd willen worden. Dat iedereen erkenning wilt voor zijn of haar persoon. En dat iemand zich ontwikkelt op een manier die juist afstoot is naar en verdrietig voor die persoon zélf…
Hoe zit dit bij jou? Voel jij je in Balans? Ken jij je eigenschappen én ook de tegenhanger? Kan je ermee spelen? Kan je kiezen wanneer je de ene er laat zijn of dat je de andere kant kiest?
Ik geloof dat je grip kan krijgen op jezelf. Ook op veel van je eigenschappen. Dit kost wat tijd en oefening. Maar daar heb je de rest van je leven voor 😉
