Verraden…. Of toch niet?

Bij verraden denk ik in eerste instantie aan de tweede wereldoorlog. De verhalen die gaan over mensen die verraden worden door mensen die ze kennen of niet kennen. Bekenden zijn Corry ten Boom en haar familie, Anne Frank etc.

Vanochtend werd ik hierover stilgezet. Op de radio kwam een bericht van misdaad anoniem, er werd een kort interview gehouden. Het is in deze tijd van corona nieuw dat er anonieme meldingen komen van bedrijven die de corona regels overtreden. Bijvoorbeeld een buurtkroeg die een dartwedstrijdje organiseert, nagelstudio`s die toch openblijven, anti-coronafeestjes die georganiseerd worden etc.

Het zou komen vanuit betrokkenheid en bezorgdheid. Mensen zijn echt verbolgen en boos, zo meldde de geïnterviewde persoon.

Ik vroeg me af, hoe zouden de mensen zich voelen als de politie ineens voor hun wedstrijdje, praktijk of feestje staan?

In het woordenboek van Kramers staat hierover:

Verraad: 1 het laaghartige bekendmaking van wat verborgen moest blijven 2 trouweloosheid

Verraden: 1 door trouweloos handelen verloren doen gaan of schade berokkenen: heel gemeen tegenover iem. handelen 2 bekendmaken wat verborgen moest blijven 3 doen blijken: zich kenbaar maken, zijn gevoelens doen blijken.

De vraag is dan, is dit gevoel terecht? Wanneer is verraad ‘verraad’? Wanneer is het goed om te melden en wanneer is het verraad? Waar komt het vandaan dat mensen anoniem melden dat er een bijeenkomst is? Zoals de geïnterviewde zei: grote betrokkenheid en zorg. Misschien dat je zorg ook kan lezen als angst?

Toen ik hierover nadacht trok het me naar de bijbel. Jezus is natuurlijk het grootste en bekendste voorbeeld van verraden worden. Het bijzondere aan Zijn verraad was dat Hij dit al die tijd al wist dat het ging gebeuren… Maar er is veel meer verraad in de Bijbel te benoemen. Een idee?

Ezau zal zich verraden hebben gevoeld door Jakob toen zijn eerstgeboorterecht weggeven was aan zijn broertje. Laban zal zich verraden hebben gevoeld toen Jakob er stiekem met zijn gezin er van door ging. Maar zou Abimelich zich ook verraden hebben gevoeld door Abraham? En later doet Izaak hetzelfde door te zeggen dat zijn vrouw zijn zuster was. De laatste 2 voorbeelden kwamen voort uit angst, angst om gedood te worden. David werd door Absalom verraden door de troon onterecht op te eisen. Achitofel, de belangrijkste raadsheer van David koos de kant van Absalom… Wat zal David zich verraden hebben moeten gevoeld door zijn raadsman. Maar als je leest wat er gebeurt voor de troonsopstand met de zus van Absalom, Tamar, en de reactie van David hierop kan ik me voorstellen dat Absalom zich in de steek gelaten voelde door zijn vader. Waar begint in deze geschiedenis de negatieve spiraal? Of anders gezegd, wie had deze spiraal kunnen of mogen doorbreken voor het zo uit de hand liep?

Ik denk dat er nog veel meer voorbeelden te vinden zijn. Soms is dit echt verraad en soms het gevoel van verraad. Want verraden zijn en verraden voelen is niet altijd hetzelfde.

Verraden zijn zoals in het woordenboek staat, dan wordt je geheim onthuld op een laaghartige manier of trouweloosheid. Maar soms kan je je ook verraden voelen, zonder dat de ander een geheim onthuld op een laaghartige manier of trouweloosheid.

Een dochter of zoon die aan ouders aangeeft dat de opvoeding niet zo prettig was geweest. Een partner die kiest om iets anders te doen dan jij zo graag wilde. Een ouder die de wil van het kind even ondergeschikt vindt aan de regels die er zijn. Dit zijn momenten dat jij je als mens in de steek gelaten kunt voelen. En soms komt dit dicht in de buurt van verraden voelen.

Maar is dit gevoel terecht? Bij deze situaties? Of heeft dit te maken met een gevoel van afwijzing, gekwetst worden? En is het woord verraad dan wel terecht?

Heeft dit ook te maken met de kracht die in de ontvanger zit? Er gebeurt iets in de interactie bij beide personen. Er is een contact, en in dit contact ontstaan emoties. Wat waren de gedachten over elkaar voor dit moment? Wat waren de verwachtingen van elkaar? Zag je het aankomen of niet? Dit heeft allemaal te maken met de vorming van het gevoel. Als je zelf sterk in je schoenen staat kan je bepaalde boodschappen beter opvangen of als de relatie goed is vang je dit soort momenten anders op dan als de relatie al verstoort is.

Maar wat wel duidelijk is, het gevoel van verraad kan heel diep zitten. Dit ben je niet zomaar kwijt, helemaal niet als het van dichtbij komt.

Als je hiermee rondloopt kan het behoorlijk impact op je hebben. Geestelijk en lichamelijk.

Mijn advies is als je er niet uitkomt dat je dan een coach, predikant, vertrouwenspersoon zoekt. Iemand die je hierin kan verder helpen. En na het verraad of het gevoel van verraad kan dit extra lastig zijn. Is de ander wel te vertrouwen?

Je zult hierin een stap moeten zetten, een drempel van vertrouwen over. Maar je krijgt ervoor terug dat je dit niet alleen hoeft te verwerken. Dat iemand je hierin ondersteunt en verder helpt. Zoals Prediker schrijft: Er is niets nieuws onder de zon. Ook verraad is al eeuwenoud. (Misschien zou je kunnen stellen dat God als eerste verraden was door de mens?) Dus waarom zou jij dit alleen willen dragen terwijl je niet de eerste en zeker niet de enige bent?

Dit vind je misschien ook leuk...